مثلا فک کن بیست سال پیش یهو شرکت پست رو جمع می‌کردن و اعلام می‌شد که نامه نوشتن جزو ابزار جاسوسی به حساب میاد و از امروز دیگه کسی اجازه‌ی نامه نوشتن نداره. بعدشم راه میوفتادن هرچی کاغذ، مداد خودکار، پاکت و تمبر هست رو جمع می‌کردن و به مردم می‌گفتن اگه جایی پاکت نامه دیدید به ما گزارش بدید. یعنی اگه این اتفاق‌ها میوفتاد آدمای اون دوره چه جور احساساتی رو تجربه می‌کردن؟!
نوشتن و خوندن توی شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده به بخشی از زندگی انسان مدرن. برا همینه که من بعد از چهار سال اومدم و دارم اینجا می‌نویسم. سوشال مدیا برا ما فقط یه تفریح نیست. ماها عادت کردیم که گوشی رو برداریم و از احوال همدیگه و دنیا باخبر بشیم. ما حتی واسه فرار از اضطراب، به اسکرول کردن پناه می‌بریم تا یادمون بره که نگران چی بودیم؛ هرچند که این کار خودش اضطراب رو بیشتر می‌کنه. الان موبایل و اینترنت جزو ملزومات رفاه به حساب میان.
اومدم بدون سلام و هیچی شروع کردم به نوشتن. جدی کانال‌نویسی و توییتر منو تغییر داد.
